Traditionele Japanse poppen: beschrijving, foto

2024 Auteur: Priscilla Miln | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-18 07:26

Lege schelp, glazen ogen, mooie jurk - dit zijn gewone poppen waar meisjes in hun kinderjaren mee spelen, en als een kind opgroeit, gooien ze het zonder spijt weg. Dit wordt overal gedaan, maar niet in Japan. Japanse poppen zijn een speciaal soort kunst, de meeste zijn niet bedoeld voor spelletjes, maar voor verschillende soorten rituelen. Wat zijn de poppen in het Land van de Rijzende Zon en wat zijn hun kenmerken? Dit is waar we het vandaag over zullen hebben.

Ninge

Alle traditionele poppen in Japan heten ninge. Dit woord bestaat uit twee kanji 人形, wat "persoon" en "vorm" betekent. Daarom worden Japanse poppen in letterlijke vertaling "menselijke vorm" genoemd.

Er zijn veel soorten poppen in het Land van de Rijzende Zon. Sommige beelden kinderen af, andere beelden de keizerlijke familie en hovelingen af, andere beelden sprookjesfiguren, krijgers of demonen uit. De meeste poppen zijn gemaakt voor traditionele Japanse feestdagen of als cadeau. Sommige zijn speciaal gemaakt voor toeristen, als souvenirs.

Aanvankelijk werden Japanse poppen gemaakt om het huis en het gezin te beschermen tegen ernstige ziekten, vloeken en boze geesten. Maar vandaag zijn ze grotendeels hunmystieke geest, verandert in een prachtig kunstwerk.

Eerste monsters

De eerste poppen verschenen meer dan 10.000 jaar geleden in Japan. Dit waren eenvoudige beeldjes-amuletten. Lange tijd veranderden ze niet van vorm, pas in het Kofun-tijdperk (300-710 na Christus) begonnen grote kleimonumenten van krijgers en dieren te verschijnen, die als monumenten op graven werden geïnstalleerd, die tegelijkertijd de rol van bewakers speelden.

Poppen veranderden in speelgoed in het Heian-tijdperk - 784-1185. In de Edo-periode begon het maken van poppen als een echte kunst te worden beschouwd. Deze tijd wordt gekenmerkt door het creëren van verschillende vormen en doelen.

In 1936 kregen Japanse poppen de status van officieel erkende kunst. Sinds 1955 kunnen elk voorjaar geselecteerde ningye-makers de eretitel van Living National Treasure in ontvangst nemen.

Opgeofferd

Tijdens de ontwikkeling van de poppenindustrie begon ninge te worden gebruikt op verschillende gebieden van menselijke activiteit. Ooit werden ze gebruikt om het boze oog te verwijderen en werden ze geofferd in plaats van dieren. Men geloofde dat als de monnik het ritueel correct uitvoerde, de pop een even sterk slachtoffer zou worden als een dier, en in sommige gevallen zelfs beter.

Voor rituelen met opoffering werden poppen gemaakt in de vorm van een persoon, niet van een dier. Het ritueel zelf bestond uit een eenvoudige manipulatie: de priester bond een vloek of ziekte aan een figuur die een persoon verving. Men geloofde dat rituele poppen een ziel hebben, dus weggooien is ondenkbaar. Ninge, die een ziekte van een persoon overnam, werd verbrand of verdronken in de rivier.

In een tijd dat dergelijke rituelen erg populair waren, werden er veel verhalen verzonnen over wraakzuchtige poppen die een eigen wil hadden en begiftigd waren met grote macht. Dergelijke waarschuwingsverhalen vormden een soort garantie dat het ritueel tot het einde zou worden uitgevoerd. Degenen die het geluk hadden om aan zo'n evenement deel te nemen en uit de eerste hand vreselijke verhalen over levende Nings te horen, begonnen te beseffen dat dit geen speelgoed was. Japanse poppen zijn inderdaad rituele attributen.

Materialen en variëteiten

Voor het maken van poppen worden vaak hout, klei, papier, natuurlijke stoffen en zelfs levende chrysanten gebruikt. Hoewel ninge tegenwoordig een algemeen cultureel erfgoed is, zijn sommige Japanners oprecht van mening dat de juiste poppen zullen helpen de gezondheid te verbeteren, rijkdom te brengen en te beschermen tegen schade. Japanse poppen zijn nauwelijks eenvoudig te noemen, ze zijn duur en in huizen staan ze op een ereplaats - in de rode hoek (dit is een soort heiligdom voor geesten).

Traditionele Japanse poppen zijn er in vele varianten:

• Hina-ninge.
• Gogatsu-ninge.
• Karakuri-ninge.
• Gose-ninge.
• Kimekomi-ninge.
• Hakata-ninge.
• Kokeshi.
• Daruma.
• Kiku-ninge.

Houten beeldjes

In Japan zijn poppen meer dan alleen maar leuk. Dit is een hele wereld met zijn eigen geschiedenis, religie en esthetiek. Dus voor het grootste deel zijbedoeld voor volwassenen.

In Japan bestaan al eeuwenlang houten poppen die een geschilderde kegelvormige figuur met een groot hoofd voorstellen. Dit zijn Japanse Kokeshi-poppen (in een andere uitspraak van Kokeshi).

Ze zijn volledig bedekt met elegante ornamenten, ze bestaan uit een cilindrisch lichaam en een onevenredig groot hoofd. Er zijn gevallen waarin zo'n pop uit één stuk hout is gesneden, maar dit is een uitzondering op de regel.

Voor dergelijke poppen is de afwezigheid van armen en benen kenmerkend. Tegenwoordig is Kokeshi een populair souvenirproduct, elke zichzelf respecterende toerist zal zo'n ningye zeker mee naar huis nemen.

Japanse Tuimelaars

Een ander type Japanse poppen is Daruma, of roly-poly-pop. Maar dit is alleen voor ons, bekers worden beschouwd als leuk amusement voor kinderen onder de zeven jaar. In Japan is Daruma een artefact waarmee de inwoners van het land rituelen uitvoeren om verlangens te vervullen. In de Japanse mythologie wordt Daruma beschouwd als de personificatie van een godheid die geluk brengt.

Om een wens uit te laten komen, moet je op oudejaarsavond naar de tempel komen en daar een Daruma-pop kopen. Nadat je een wens moet doen en deze op een van de ogen van de ning moet schrijven, schrijft de eigenaar zijn naam op de kin van de pop. Het hele jaar door moet deze Daruma op de meest zichtbare plaats in huis worden bewaard, je kunt hem op het huis altaar plaatsen - butsudan.

Als een wens binnen een jaar uitkomt, wordt het tweede oog aan de pop toegevoegd, en als er niets verandert, moet je Daruma naar die tempel brengen,waar het is gekocht, verbrand het en koop een nieuwe. Het verbranden van een pop op het grondgebied van de tempel is een symbool van zuivering en betekent dat een persoon zijn doelen niet opgeeft, maar op zoek is naar nieuwe manieren om ze te bereiken.

Japanse meisjespoppen

Sinds de 17e eeuw viert Japan jaarlijks Hinamatsuri "Meisjesdag", of het zogenaamde Japanse Poppenfestival. Deze feestdag wordt beschouwd als een van de belangrijkste in Japan, het wordt gevierd op 3 maart.

In de oudheid had deze gebeurtenis een meer mystieke betekenis: meisjes en meisjes lieten papier langs de rivier stromen, wat bedoeld was om ongeluk en ziekte met zich mee te nemen.

Vandaag is deze feestdag maar op een paar plaatsen bewaard gebleven. Op de dag van de vakantie, aan de oevers van de rivieren die het dichtst bij de stad liggen, verzamelen meisjes en meisjes in mooie, elegante kimono's, evenals hun ouders, en drijven platte, ronde rieten manden langs de rivier, waar verschillende Nagashi-bina papieren poppen liegen.

De grondlegger van deze feestdag was keizer Yeshimune, die veel dochters had. Eerst volgde de hofadel zijn voorbeeld, daarna begonnen alle rijke mensen van die tijd zo'n evenement te houden, en daarna begon het hele land hetzelfde te doen.

Modern Hinamatsuri

Vandaag, op deze feestdag, organiseren gezinnen met dochters een tentoonstelling van poppen - "hina" in het huis. Een trap met meerdere verdiepingen is in het huis geïnstalleerd - hinakajiri, die is bedekt met een rode doek. Deze stappen geven symbolisch de lagen van het hofleven weer. Op de bovenste trede staat het keizerlijk paar. Deze poppen zijn erg duuraangezien de kleding op bestelling wordt gemaakt van hoogwaardige materialen, is de keizerin bovendien gekleed in 12 kimono's, zoals in werkelijkheid het geval is.

De hofdames zijn een niveau lager geplaatst en houden voorwerpen vast om sake te serveren. Nog lagere treden zijn paleiswachten geplaatst, hofmusici staan eronder. Na de muzikanten worden de ministers aangesteld, en de bedienden staan op de laagste rij.

Aankoop en erfenis

Deze poppen worden doorgegeven via de moeders kant van de familie en worden tentoongesteld in het eerste jaar na de geboorte van een meisje. Tijdens de vakantieperiode kan het kind de poppenkast thuis niet alleen bewonderen, maar er ook mee spelen. Er is ook een overtuiging dat als de poppen niet binnen drie dagen na de vakantie worden verwijderd, de dochters lange tijd niet kunnen trouwen.

Een complete set bestaat uit 15 poppen, soms wordt er een andere laag gemaakt waarop huishoudelijke artikelen worden uitgestald, dat wil zeggen poppenmeubels. De trap zelf is rijkelijk versierd met lantaarns en bloemen, naast poppen zijn er schermen en kleine boompjes op de planken geplaatst. Alle sieraden worden gekocht op een speciale beurs, een complete set kinpoppen kost zo'n 10 duizend euro. Als het gezin niet genoeg geld heeft om poppen te kopen, kunnen ze worden vervangen door papieren tegenhangers.

Andere poppen

Naast de reeds gepresenteerde poppen, zijn er nog andere soorten poppen. Gogatsu-ninge- of mei-poppen zijn een verplicht onderdeel van de Tango no Sekku of kinderdagviering. Deze poppen stellen samoerai voor in een complete set.pantser, historische personages, helden van heldendichten, folklore, tijgers en paarden.

Karikuri-ninge zijn mechanische poppen. Gose-ninge zijn kleine Japanse poppen die kinderen met dikke wangen uitbeelden. Ze zijn uit hout gesneden en bedekt met een compositie van oesterschelpen. Ze werden voor het eerst gemaakt door ambachtslieden aan het keizerlijk hof, vandaar de naam - paleispoppen. Gose-ninge worden beschouwd als mascottes voor reizigers.

Kimekomi zijn houten poppen volledig bedekt met stof. De eerste Kimekomi verscheen in de Kamo-tempel (Kyoto), daarna maakten de monniken aan het begin van de 17e eeuw souvenirs te koop. De eerste poppen werden uit hout gesneden, moderne Kimekomi zijn gemaakt van houtlijm.

Speciale insnijdingen worden gemaakt op het lichaam van het beeldje, waar de randen van de stof zijn weggestopt, vandaar de naam: "komi" - om te vullen, "kime" - een houten rand.

Hakata en Kiku-ninge

Hakata-ninge zijn poppen gemaakt van keramiek. Volgens de legende verschenen de eerste van dergelijke beeldjes in de prefectuur Fukuoka. In 1900 werden deze poppen gepresenteerd op de tentoonstelling in Parijs. In 1924 ontving de Hakata-ninga, die drie dansende meisjes voorstelt, een zilveren onderscheiding op de internationale beurs van Parijs.

En het meest interessante stuk poppenkunst Kiku-ninge - beeldjes van levende chrysanten.

Ze bestaan uit een bamboe basis, waarop chrysanten gegraven met wortels met kleine bloemen zijn bevestigd. Om zo'n werk langer een lust voor het oog te maken, de wortelschrysanten zijn verpakt in mos. De hoogte van Kiku-ninge is gelijk aan menselijke lengte, het gezicht en de handen voor de bloemfiguur zijn gemaakt van papier-maché. Elke herfst, tijdens de bloei van chrysanten, zijn dergelijke poppen te zien op traditionele tentoonstellingen in de stad Hirakata en Nihonmatsu.

Ninge is een apart universum met een rijke geschiedenis en diverse tradities. Foto's van Japanse poppen, die in het artikel worden gepresenteerd, kunnen niet al hun pracht overbrengen. Maar toch is het duidelijk dat dit niet alleen speelgoed is, maar echte kunstwerken.